ADHD

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) charakteryzuje się trwałym (co najmniej 6 miesięcy) wzorcem nieuwagi i/lub nadruchliwości, który ma bezpośredni negatywny wpływ na funkcjonowanie w szkole, w pracy lub w społeczeństwie. Istnieją dowody na występowanie znaczących objawów nieuwagi i/lub nadruchliwości przed ukończeniem 12 roku życia, zazwyczaj we wczesnym lub średnim dzieciństwie, choć niektóre osoby mogą po raz pierwszy zwrócić na siebie uwagę kliniczną później. Stopień nieuwagi i nadaktywności-impulsywności wykracza poza granice normalnej zmienności oczekiwanej dla wieku i poziomu funkcjonowania intelektualnego. Nieuwaga odnosi się do znacznych trudności w utrzymaniu uwagi na zadaniach, które nie zapewniają wysokiego poziomu stymulacji lub częstych nagród, rozproszenia uwagi i problemów z organizacją. Nadaktywność odnosi się do nadmiernej aktywności ruchowej i trudności z pozostaniem w bezruchu, najbardziej widoczna w zorganizowanych sytuacjach wymagających samokontroli zachowania. Impulsywność to tendencja do działania w odpowiedzi na natychmiastowe bodźce, bez zastanowienia się lub rozważenia ryzyka i konsekwencji. Względna równowaga i specyficzne przejawy cech nieuważnych i nadpobudliwych różnią się u poszczególnych osób i mogą się zmieniać w trakcie rozwoju. Aby można było postawić diagnozę, przejawy nieuwagi i/lub nadpobudliwości psychoruchowej muszą być widoczne w wielu sytuacjach lub środowiskach (np. w domu, szkole, pracy, wśród przyjaciół lub krewnych), ale prawdopodobnie będą się różnić w zależności od struktury i wymagań danego środowiska. Objawy nie mogą być lepiej wyjaśnione przez inne zaburzenie psychiczne, behawioralne lub neurorozwojowe i nie są spowodowane działaniem substancji lub leków. Osoby z nieleczonym ADHD są bardziej narażone na uzależnienie od substancji psychoaktywnych.