ADHD

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) charakteryzuje się trwałym (co najmniej 6 miesięcy) wzorcem nieuwagi lub nadruchliwości, który ma bezpośredni negatywny wpływ na funkcjonowanie w szkole, w pracy lub w społeczeństwie. Istnieją dowody na występowanie znaczących objawów nieuwagi lub nadruchliwości przed ukończeniem 12 roku życia, zazwyczaj we wczesnym lub średnim dzieciństwie, choć niektóre osoby mogą po raz pierwszy zwrócić na siebie uwagę kliniczną później. Stopień nieuwagi i nadaktywności-impulsywności wykracza poza granice normalnej zmienności oczekiwanej dla wieku i poziomu funkcjonowania intelektualnego. Nieuwaga odnosi się do znacznych trudności w utrzymaniu uwagi na zadaniach, które nie zapewniają wysokiego poziomu stymulacji lub częstych nagród, rozproszenia uwagi i problemów z organizacją. Nadaktywność odnosi się do nadmiernej aktywności ruchowej i trudności z pozostaniem w bezruchu, najbardziej widoczna w zorganizowanych sytuacjach wymagających samokontroli zachowania. Impulsywność to tendencja do działania w odpowiedzi na natychmiastowe bodźce, bez zastanowienia się lub rozważenia ryzyka i konsekwencji. Względna równowaga i specyficzne przejawy cech nieuważnych i nadpobudliwych różnią się u poszczególnych osób i mogą się zmieniać w trakcie rozwoju. Aby można było postawić diagnozę, przejawy nieuwagi lub nadpobudliwości psychoruchowej muszą być widoczne w wielu sytuacjach, lub środowiskach (np. w domu, szkole, pracy, wśród przyjaciół lub krewnych), ale prawdopodobnie będą się różnić w zależności od struktury i wymagań danego środowiska. Objawy nie mogą być lepiej wyjaśnione przez inne zaburzenie psychiczne, behawioralne lub neurorozwojowe i nie są spowodowane działaniem substancji, lub leków. Osoby z nieleczonym ADHD są bardziej narażone na uzależnienie od substancji psychoaktywnych.